Maraz-ı Mevt Ne Demektir?
Fetva Meclisi
MARAZ-I MEVT NEDİR?
Sözlükte maraz hastalık; mevt de ölüm demektir. Kelime anlamıyla "ölüm hastalığı veya ölümcül hastalık" anlamına gelen maraz-ı mevt, bir fıkıh terimi olarak, kişiyi normal işlerini yapmaktan alıkoyacak şekilde ağır ve araya sıhhat hali girmeden hastanın ölümüyle sonuçlanan hastalıktır.
Maraz-ı mevt, genel olarak hastanın vücup ve edâ ehliyetine mani değildir. Allah’a karşı ve kanuna karşı sorumlulukları düşmez, tasarrufları geçerlidir. Ancak fıkıh literatüründe, varisler ve alacaklılar aleyhine tasarrufta bulunup, bu sebeple zarar görmelerini engellemek amacıyla bazı tasarruflarına hacir konulacağı kabul edilmiştir. Bunlar şöyle özetlenebilir: Borcu malvarlığına denk olan hasta, her türlü teberru ve vakıf konusunda kısıtlıdır. Bu nevi tasarrufları alacaklıların rızasına, iznine bağlıdır. Borcundan fazla malı bulunması halinde, bunlardan yaptığı teberrular bu malın üçte birinde geçerlidir. Ölümcül bir hastalığa yakalanan kocanın, eşini, onun rızasını almadan bâin talakla boşaması halinde, eşini mirastan mahrum etmek maksadıyla boşadığı kabul edilir. Böyle bir boşamada erkeğin, hakkını kötüye kullandığı kabul edilerek, boşama geçerli sayılır, fakat kadının iddet süresi içinde erkeğin ölmesi halinde, kadın sanki boşanmamış gibi mirastan hissesini alır. Ancak herhangi bir sebeple kadının ölmesi halinde boşama geçerli olduğundan koca mirasçı olamaz. (İ.P.)
Cevap: Maraz-ı Mevt Ne Demektir?
@hmet
Marazı Mevt nedir, Marazı Mevt ne demek? Kısaca bilgi.
Ölüm hastalığı, insanı iş görmekten men eden ve başladığı târihten îtibâren en az bir yıl içinde ölüme götüren hastalık.
Ömer bin Abdülazîz, maraz-ı mevtinde; "Allah’ım, ben o kimseyim ki, bana emirlik verdin. Ben kusûr ettim. Yanlış işleri yapmaktan beni nehyettin (sakındırdın). Ben ise isyân ettim" diye üç defâ söyledi ve sonra da; "Lâ ilâhe illAllah, ibâdete lâyık o lan ancak Allahü teâlâdır" dedi ve başını göklere çevirip; "Ben öyle kimseleri görüyorum ki, onlar ne insan ne de cindir" buyurdu ve bir müddet sonra rûhunu teslîm etti. (İbn-ül-Cevzî)