Müfessirde aranan şartlar nelerdir?
Kayıtsız Üye
Hz.Peygamber ve sahabe devrinde tefsir faaliyetleri
Cevap: Müfessirde aranan şartlar nelerdir?
meryemgül1
Müfessirde Aranan Şartlar ve Uyması Gereken Esaslar
- İnnacının sağlam ve doğru olması.
- Hevadan Arınmış olmak.
- Önce Kur’an-ı Kerim ile tefsit etmekle başlması.
- Tefsiri Sünnette araması.
- Tefsiri, Sünnette bulmazsa, Sahabenin kavillerini araştırmalı.
- Sünnet ve Sahabe sözlerinde bulmazsa, Tabiin müfessirlerini görüşlerine başvurmalı (Mücahid, Saaid, ibni Abbasın azadlısı İkrime, Hasan Basri, Mesruk… gibi)
- Arap dilini (Lügatını) ve teferruatını iyi bilmesi.
- Kur’an ile ilgili ilimlerinin asıllarını bilmesi.
- Anlayış inceliği
Yanıt: Müfessirde aranan şartlar nelerdir?
meryemgül1
C. Hz. Peygamber’in (s.a.s.) Kur’ân’ı Tefsîri
Yüce Allah’ın rahmet ve hikmeti, ilahî Kitabı insanlara vahiy sûretiyle göndermeyi iktiza ettiği gibi, vahye mazhar olan Peygamber’in de onu bizzat açıklamasını istemiştir. Allah’ın kitabının mânâ ve ahkâmını, Peygamber’in izah etmesi bundan dolayı gereklidir. Çünkü Kur’ân-ı Kerim’deki hakikatleri bize en iyi öğretecek, bizzat kendisine kitap gelen mümtaz zât Hz. Peygamber’dir (s.a.s.). O, Kur’ân tefsîrinin aslı ve esasıdır. Zira Kur’ân O’na indirilmiştir. O, mutlak olarak Kur’ân’ı insanlar içinde en iyi bilen ve en iyi anlayandır. Bu bakımdan O, mübelliğdir ve tebyinle mükelleftir. Bu hususlar âyetlerde açık olarak belirtilmiştir. (Maide Sûresi, 5/67; Nahl Sûresi,16/44; Nisâ Sûresi, 4/105)
Hz. Peygamber’in (s.a.s.) tefsîri, Kur’ân’ın mücmel olan âyetlerini tafsil, umumî hükümlerini tahsis, müşkilini tavzih, neshe delâlet etme, müphem olanı açıklama, garip kelimeleri beyan, tavsif ve tasvir ederek müşahhas hâle getirme, edebî incelikleri muhtevî âyetlerin maksudunu bildirme gibi belli başlı kısımlara taalluk eder. (Yıldırım 1983, 31)
Ahkâma, âhiret ahvaline, kısas ve ahbâra ait bazı hususlar vardır ki, Kur’ân’da zikredilmezler. Bunların tefsîri Peygamberimize bırakılmıştır. "Biz sana da Kur’ân’ı indirdik. Tâ ki insanlara, kendilerine ne indirildiğini açıkça anlatasın." (Nahl Sûresi,16/44) âyetiyle, Hz. Peygamber açıklamakla mükellef kılınmıştır. O’nun beyanı kavliyle, fiiliyle ve ikrarıyla olurdu. (a.g.e., 33-34)
Kur’ân’daki hükümlerin ekserisi küllî olduğundan, o küllî hükümleri izâh ve açıklamak için dâima Sünnet’e ihtiyaç duyulmuştur. Başlangıçtan beri Sünnet, İslâm teşrî’nin ikinci kaynağı olmuştur. (Cerrahoğlu, 1/46-47)
Allah Resûlü’nün Kur’ân’ı tefsîr ettiğini, muhtelif hadis mecmualarındaki rivâyetlerden öğrenmekteyiz. O’nun bu tefsîri, hadis mecmualarının "Kitâbu’t-Tefsîr" bölümünü oluşturmuştur.
D. Sahabe Devrinde Tefsîr
Hz. Peygamber (sav)’den sonra tefsîr sahasında en büyük rolü Sahabe yüklenmiştir. Çünkü Sahâbe, sarsılmaz imanları, hâdiseleri izlemeleri ve sebeb-i nüzûle vakıf olmaları sebebiyle Kur’ân’ı en iyi anlayan topluluk idi. İslâm’a davette, Hz. Peygamber’in ilk muhâtabı olan bu muhterem zâtlar, O’ndan her zaman, imanlarını kuvvetlendirecek feyzi almışlar, gerek Kur’ân’ın, gerekse Hz. Peygamber’in emirlerine derhal itaat ederek, Hz. Peygamber’den Kur’ân’ın mânâsını ve tatbikâtını öğrenmişler, öğrendikleri sûreyi ezberleyinceye ve anlayıncaya kadar üzerinde durmuşlar, iyice bellemeden başka sûreye geçmemişlerdir. (Cerrahoğlu 1962, 9/34-36)
Yalnız hepsinin Kur’ân’ı anlamada eşit seviyede olmadıkları da gözlenmiştir. Sahabenin bilgi ve kültür yapısıyla Arap dil ve edebiyatına vâkıf olma husûsundaki yetişkinlik dereceleri, ayrıca Hz. Peygamber’in yanında devamlı bulunma veya bulunamama durumları böyle bir anlayış farklılığını getirmiştir. Bunun için de, en bilgili ve en kültürlü olanlar tefsîr ile meşgul olabilmişlerdir. (Okiç 1995, 145)
Sahabe, Kur’ân âyetlerini tefsîr ederken Kur’ân’ın kendi beyanına ve Hz. Peygamber (sav)’den işittikleri ve gördükleri bir şey olup olmadığına bakıyorlardı. Hakkında nass mevcut olanlar üzerinde konuşmuyorlardı. Bunların dışındaki tefsîrine ihtiyaç duydukları âyetlerin açıklanmasında re’y ve içtihada başvuruyorlardı. Çoğunlukla âyetlerin sebeb-i nüzûllerini anlatmak sûretiyle tefsîr yapmışlardır. İçtihatla yaptıkları tefsîrde dil ve din yönü ağırlık kazanmıştır. Âyetteki müşkili halletmek için farklı metodlar takip ederek, farklı görüşleri ortaya koymuşlardır.
Sahâbeden, Kur’ân tefsîrine dair en çok rivâyette bulunan ve tefsîr alanında ün kazanan şu kişileri sayabiliriz:
Ali ibn Ebî Tâlib (40/660); Abdullah ibn Mes’ûd (32/652); Ubeyy ibn Kâ’b (19/640); Abdullah ibn Abbâs (68/687); Ebû Musa’l-Eş’arî (44/664); Zeyd ibn Sâbit (45/665); Abdullah ibn Zübeyr (73/692). (Ayrıca ayrıntı için: Zehebî, 1/57/59; Cerrahoğlu, 1/69-75, 86-90)