Peygamberimizin örnek davranışları nelerdir?

” (Ey Muhammed) de ki: Allah’ı seviyorsanız bana uyunuz ki Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın…” (Al-i imran3/31)

" Ve sen (Ey Muhammed ) elbette yüce bir ahlaka sahipsin.” (Kalem68/4)

"Ben ancak güzel ahlakı tamamlamak için gönderildim.” Buyuran Efendimiz Hz. MUHAMMED MUSTAFA (s.a.v.) :

Kendine kötülük edene iyilik ederdi.

Kendine istendiğini başkasına da ister, kendi istemediklerini başkasına da istemezdi.

İçi, dışı, özü, sözü birdi.

Hem doğruluğu öğütlüyor, hemde söylediklerini aynen uygulardı. Şakalaşır fakat şakasında dahi doğruyu söylerdi.

Hayatında söyledikleriyle yaptıkları arasında asla bir tezat ve tutarsızlık görülmezdi.
Faaliyetlerinde daima yumuşaklığı şefkat ve merhameti kine, öfkeye ve sertliğe tercih ederdi.
Bütün davranışlarında ifrat ve tefritten kaçınır, orta yolu benimserdi.
Çevresine karşı güler yüzlü idi. Herkese değer verir hiçbir şekilde nezaketi elden bırakmazdı.
Davete icabet eder hastaları ziyaret ederdi.
Karşısındakine bütün vücuduyla dönerek konuşur, muhatabı yüzünü çevirmedikçe o da yüzünü çevirmezdi.
Ağzından çirkin söz çıkmaz, ahlakı güzel olanın hayırlı insan olduğunu söylerdi.
Hiçbir şeyi uğursuz görmezdi.
Hayatında hiçbir kadını ve köleyi dövmedi. Şahsına yapılan haksızlıktan dolayı intikam almadı. 10 yıl boyunca hizmetinde bulunan Enes bin Malik’ e bir defa bile kızmadı.
Kim olursa olsun çağırana "buyurun” diye cevap verirdi.
Son derece cömertti. Kendisinden bir şey istendiği zaman ona çok ihtiyacı da olsa verirdi.
Fakiri, yetimi, dulu kimsesizi gözetler, onlara yardım eder, onlarla oturur ve onlarla gezerdi.
Çocuklara sonsuz bir şefkat gösterirdi; onları kucaklayıp öper, bağrına basar ve omzuna alırdı.
Kendisini ashabından üstün görmez, onların yaptığı işi kendisi de yapardı. Küba Mescidi ve Mescid-i Nebevi inşa edilirken o da sırtında taş ve kerpiç taşımıştı.
Evde bulunduğu saatlerde ev işlerine yardımcı olurdu.
Önüne getirilen yemekte kusur aramazdı; hoşuna giderse yer, gitmezse yemezdi.
İbadet etmekten derin bir zevk alır, bazen ayakları şişinceye kadar namaz kılardı.
Bir meclise girerken ve çıkarken selam verirdi.
Sade temiz giyinmeyi ve güzel kokuyu severdi. Temizliği imanın yarısı sayardı.
Uzaktan bakılınca kendi insanların en heybetlisiydi. Yakınına gelince herkesten daha tatlı ve çekiciydi.
Daima düşünen bir insan olarak görülürdü. Çoğu kez sessiz durur hiçbir zaman gereksiz yere konuşmazdı.
Yumuşak huylu, mütevazı, güvenilir, hoşgörülü ve affediciydi. Katı kalpli değildi, hoşlanmadığı şeye göz yumardı..
Hiç kimsenin ayıbını ve kusurunu araştırmaz, hiçbir Müslüman hakkında kin gütmezdi. Hiç kimse ile çekişmezdi.
İnsanları devamlı ilme teşvik eder, cehaletten kurtulmaları için çaba sarf ederdi.
Şahsı için asla kimsenin gönlünü kırmaz, kimsenin ayıbını yüzüne vurmazdı. Ancak yapılan hata Allah’ın bir emir ve yasağının ihlali ise, o zaman mutlaka kırıcı olmadan uyarırdı.
Hata eden şahıs bir topluluk içinde bulunuyorsa yanlışlığı isim vermeden düzeltirdi.
Enn sevdiği renk yeşil, en sevmediği huy yalandı.
Topluluk içinde yanındaki ile fısıldaşılmamasını isterdi.
Farz namazlarını cemaatle kılardı…