Ahde vefa ile ilgili cuma hutbesi

Ahid; Verilen kesin söz, bağlamak sıkıca düğümlemek anlamına gelir Yani bir konu hakkında vaat edilen kesinleşmiş söz demektir

Vefa ise; kendisiyle ömrün sonuna kadar muhabbeti, ilgi ve alakayı kesmemek anlamına gelir

Dolayısıyla Ahid ve Vefanın birlikte zikredilmesi çok manidar bir anlam oluşturur ki, bu anlam da şudur:

Verilen, vaat edilen ahid/söz ile ömür boyunca alakayı kesmemek…

Kur’an-ı Kerim’de iman, yalnızca zihinsel bir inanma olarak değil, bunun yanında kişinin dini kurallara uyacağına dair gönüllü bir taahhüdü olarak değerlendirilmek suretiyle ‘iman’ ve ‘ahid’ arasında sıkı bir ilişki kurulmuştur Kur’an’a göre ahde vefâ, iman ederek Allah (cc) ile ahidleşmiş ve bu suretle kendisini hür iradesiyle bağlılık mükellefiyeti altına sokmuş olan müminin ahlâki bir borcudur

Değerli kardeşlerim!

Bu açıklamalarımızdan sonra, şu soruyu soralım:

Bizim ilk ahdimiz neydi?

Bu sorumuzun cevabını A’raf suresi 172 ayet-i kerimede buluyoruz Rabbimizin:

– Elestü bir Rabbi küm (Araf/172) : Ben sizin Rabbiniz değil miyim? Sorusuna:

– Galü ! Bela ! (Araf/172) :

Bizler de dedik ki! Evet, Rabbimizsin!

İşte ahdimiz budur kardeşlerim! Bu ahde göre bizler,Bizi terbiye eden, hayatımızı kontrol eden, denetleyen, yasak koyan ve düzenleyen tek merci olarak Allah’ı bilecektik Kendisini ilahlık konumunda gören kimselerle hayatımız boyunca mücadele edip kulluğumuzu yalnız Allah’a tahsis edecektik ve yalnız onun önünde eğilip secdeye kapanacaktık…

İşte ahdimiz buyduPeki vefa gösterebildik mi ahdimizde?!

Kulluk ahdimizle hayatımız boyunca ne kadar alakadarız?Eğer kulluk ahdimizle alakadar olamıyorsak, hatta ahdimizin ne olduğunun bile bilincinde değilsek bizim halimiz vefasızlıktan da öte nankörlük değildir de nedir?

İmam Müslim’in Sahih’inde, Abdullah b Mesûd’un (ra)’ın naklettiğine göre:

Hz Peygamber (as) şöyle buyurmuştur:

"Ahdini bozarak hainlik edenler için Kıyamet gününde (halk arasında teşhir olunmak üzere) büyük bir sancak dikilir Bu, falancanın ahde vefasızlığının alâmetidir" denilir

Peki ne yapacağız?

Kelime-i Şahadet ve Kelime-i Tevhid’i söylediğimizde Allah’a verdiğimiz bir söz vardı yani hiçbir kanun koyucu yok, hiçbir ilah yok, hiçbir ibadet edilecek kimse yok, hiç itaat edilecek yok ancak Allah var Rab olarak, yaratıcı olarak, kanun koyucu olarak tek Allah’a inanıp O’na verdiğimiz sözü tutmak için O’nun mesajı olan, O’nun anayasası olan Kur’ân’ı okuyup, kitap yüklü eşekler gibi olmamak için okuyup O’nunla amel ederek, (62 Cum’a 5) kalben ve ruhen rahatlayıp huzuru bulmak için, (13 Ra’d 20) boş lakırtı ve sohbet etmiş olmamak, vaktimizi boşa verip günah kazanmamak, sevabımızı artırıp hayatımızı düzeltmek için, (4 Nisâ 114) Allah’a verdiğimiz sözü yerine getirmiş olmak için, ahde vefa edenlerden olmak için Allah’ın kitabını okuyup okutacağız!

İyi ve doğru olan şeyleri emretmiş olmak için, kötülüklerden sakındırmak için, her ikisini de önce Kur’ân’dan öğrenip sonra insanlara duyurmak, aktarmak, nasihat etmek, ikaz etmek, irşad etmek, tebliğ etmek için

Kur’ân’ı okuyup, Peygamberin bu konuda yapmış olduğunu örnek alıp yaşamak için okuyup anlayıp anlatmaya çalışacağız Düşünerek, aklederek okunması gereken kitap olduğu için Kur’ân’ı okuyacağız!

Hutbemi, Peygamber Efendimizin bir hadisiyle bitiriyorum:

"Bir toplum, sözünden dönüp hileye başvurursa, Allah onlara, düşmanlarını musallat eder