Rahman-rahim-rab-sırat-müstakim-hamd-din günü Kelimelerinin Anlamı ?

Rahîm ism-i şerifi ise, ahirette yalnız müslümanlara merhamet eden demektir. Bir âyet-i kerime meali:
(Ey günahı çok olan kullarım, Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin!
Allah günahların hepsini affeder. O, Gafûr’dur, Rahîm’dir.) [Zümer 53]

RAB:
Allahü teâlânın ism-i şerîflerinden Sâhib, mâlik, terbiye eden
Kur’ân-ı kerîmde meâlen buyruldu ki:
De ki; Allah her şeyin rabbi iken, hiç ben Allah’tan başka rab mı isterim? Herkesin kazanacağı ancak kendine âittir Hiçbir günahkâr, başkasının günâhını çekmez Sonunda dönüşünüz Rabbinizedir O vakit Allah, dünyâda ayrılığa düştüğünüz şeyleri size haber verecektir (En’âm sûresi: 164)
Allah bütün göklerin ve yerin ve aralarındakilerin rabbidir O hâlde O’na ibâdet et ve O’na ibâdet etmekte sabret (Meryem sûresi: 65)
Kazâ ve kaderime râzı olmayan, beğenmeyen ve gönderdiğim belâlara sabretmeyen benden başka Rab arasın Yeryüzünde kulum olarak bulunmasın(Hadîs-i kudsî-Mektûbât-ı Rabbânî)
Levh-i mahfûza ilk olarak; "Benden başka Allah yoktur Muhammed aleyhisselâm benim Resûlümdür ve Habîbimdir ve her şey benim mahlûkumdur Her şeyin Rabbiyim, Hâlıkıyım (yaratıcısıyım) " yazıldı (Hadîs-i kudsî-Müsned-i Ahmed İbn-i Hanbel)
Rab kelimesini "Râb" diye uzatarak söylemek, mânâsını değiştirir Çünkü Râb diye uzatarak söylenince, Arapça’da üvey baba mânâsına gelir Meselâ "Elhamdülillâhi râbbil" diye uzatmak mânâyı bozuyor Bunun gibi müezzinlerin (Râbbenâlekel hamd) demeleri de mânâyı bozuyor Çünkü Rab kelimesini Râb şeklinde uzatarak söylemek, Allah’ımıza hamd ederiz yerine, üvey babamıza hamd ederiz oluyor Bu şekilde okuma tegannî ile okumak olur Tegannî ile okumak mânâyı bozarsa, namazı da bozar Söylenişine dikka t etmek lâzımdır (Alâüddîn Haskefî) Besmeleyle başlıyalım her işe! Allah adı, en iyi bir sığınaktır Nîmetleri sığmaz ölçü hisâba, Çok acıyan, affı seven bir Rab’dır

Sırat-ı müstakim
istikamet yolu demektir.
İstikamet için, her türlü aşırılıktan uzak olan orta yol , dosdoğru yol , pürüzsüz yol , adalet gibi tarifler getirilmiş. Bu yolu Kur’an-ı Kerim, göklerde ve yerde olan her şeyin kendisine ait olduğu Allah’ın yolu (Şura Sûresi, 42/53) ve Peygamberlerin, sıddıkların, şehitlerin ve salihlerin yolu (Nisa Sûresi, 4/69) olarak izah eder.

Hamd:
Övmek, razı olmak, hakkını ödemek ve teşekkür etmek

[B]Din günü ( Yevmü’d-din [)/B]

Yevmü’d-din tabiri, 12 âyette geçmiştir. Bu tabirdeki din kelimesi ceza anlamındadır. Ceza kelimesi iyi veya kötü yapılan bir işin tatlı veya acı karşılığını vermek, sevap ve ikap; yevm kelimesi ise âhiret günü demektir. Yevmü’d-din (rûz-i ceza); her işin karşılığı verilip bitirileceği son gün, gelecekte mükâfat ve mücazatın tevzi olunacağı vakit demektir ki buna el-yevmü’l-âhire (ahiret günü, son gün) de denilir.

Bunda kaza ve hüküm manası da mündemiçtir. Buradaki gün 24 saat demek değildir. Kur’ân’da dünya günlerine nispetle ahiret günlerinin uzunluğunu belirtmek için, çokluktan kinaye olarak bin sene (Hac, 22/47) veya elli bin sene (Secde, 32/5; Me’âric, 70/4) gibi ölçüler kullanılmıştır. Din günü (yevmü’d-din) âhirete işarettir. Yoksa burada din kıyamet demek değildir. Yüce Allah, yevmü’d-din i Kur’ân’da şöyle tanıtmıştır: Ve (kâfirler) yazık bize bu din (ceza=sevap veya ikap) günüdür dediler. Bu (din günü) yalanlamakta olduğunuz fasl (iyi ile kötünün ayrıldığı, hesap ve hüküm) günüdür. (Saffat, 37/20-21); Sonra din gününün ne olduğunu sen nereden bileceksin? (O gün) kimsenin kimseye yardım edemeyeceği bir gündür.