Hz.İbrahim Firavun’du deniyor bilgi verirmisiniz?

İki Fransız araştırmacı (doğrulanırsa sadece eski Mısır ve Yahudi tarihini değil, binlerce yıllık geçmişe dayanan siyasi iddiaları da değiştirecek) müthiş bulgulara erişti:

Mısır’dan kovulan Yahudiler aslında tek tanrılı Mısırlılar’dı ve anavatanları Yukarı Mısır’dı.

Hz.İbrahim, Mısır’ın ilk tek tanrılı Firavun’u, Nefertiti’nin kocası Ahenaton’un kendisiydi.

Tevrat’ın anlattıkları doğru ancak adı geçen Yahudi büyükleri Mısır asilleriydi.

Hz. Musa ise, daha sonra 1.Ramses adıyla Firavun olacak Mısırlı bir generaldi.

İKİ Fransız araştırmacı sadece bilim dünyasını değil, tarihi değiştirecek, Ortadoğu’da dengeleri altüst edecek bir iddia ortaya attı: İbrahim Peygamber aslında Mısır’ın tek tanrılı ilk firavunu Ahenaton‘dan başkası değildi. Ve Mısır’dan kovulan ve İsrail’e dönen Yahudi kavmi de, Ahenaton‘un tek tanrılı dinini benimsemiş Mısırlılardı.

Yahudi kökenli iki Fransız bilimadamı, Roger ve Messod Sabbah 20 yıl süren çalışmalarını bir kitapta topladılar.

Bugün Hz.Musa‘nın bir Mısırlı olduğuna kesin gözüyle bakılıyor. Yahudi tek tanrıcılığının Aton dininin devamı olduğu da yeni bir iddia değil.

YAHUDİLER ASLINDA MISIRLI

Ancak, Mısır tarihini ve kayıtlarını inceleyen uzmanlar şimdiye kadar Hz. İbrahim‘in, Yusuf‘un veya Musa‘nın izine rastlamadılar. Daha da anlaşılmaz olanı, Eski Ahit’e göre 430 yıl boyunca Mısır’da yaşayan, 210 yıl köle olarak tutulan onbinlerce Yahudi’den Mısır tarihi nasıl olur da hiç bahsetmez? Firavun’dan kaçan binlerce Yahudi köle Kenan bölgesine, yani Firavun’un topraklarına nasıl, korkusuzca yerleşebilmiştir? Niçin Mısır’da tek bir Yahudi mezarı, bir mezar taşı, bir duvar yazısı veya bir mektup bulunamamıştır?

Messod ve Roger Sabbah bu ‘muammaları’ çözmeyi başardılar.

Tevrat’ta anlatıldığı şekliyle, Yahudiler’in Mısır’dan Musa‘nın önderliğinde kaçışının hiçbir tarihi kaydı yoktur; çünkü Yahudi tarihinin ‘Yahudiler’in Göçü’ diye verdiği olay, Ahet-Aton kentinde yaşayan tek tanrılı Mısırlılar’ın Firavun Ai tarafından sürülüşünden başka bir şey değildir.

Mısır’ın ilk tek tanrıya inanan firavunu Ahenaton‘un ölümünden sonra, Firavun Ai Ahenaton‘un başkenti Ahet-Aton (şimdiki Tell el-Amarna) halkını sınırdışı etti. Böylece tek tanrıcılığı Mısır’dan atmış oldu.

Ancak, tek tanrıcılık yok olmadı. Ahet-Aton halkı Sazlıklar Denizi’ni aşarak Sina Çölü’ne geçti. ‘Denizin yarılması’ efsanesi de Mısır mitolojisinde yer alan ‘Anadeniz’in Firavun tarafından ikiye açılması’ efsanesinden farklı bir şey değildir. Filistin’in Kenan bölgesine yerleşen Mısırlı rahipler ve asillere ‘Firavun’a (yani Ahenaton’a) tapan’ anlamına ‘Yahud’ adı verildi. Yahudlar, burada Yahuda Krallığı’nı (Yuda) kurdular.

Yani Tevrat’ta adı geçen Hz. İbrahim, Sara, İshak, Rebeka, Yakup, Israil, Laban … hepsi aslında Mısırlı asillerdi. Böylece, iki araştırmacının çalışmaları sonucunda ‘kimin kim olduğu’ da ortaya çıkmış oluyor:

Hz. Musa, ileride Firavun 1. Ramses adıyla tahta geçecek olan Mısırlı general Mose (Ra-Messu) idi. Yuşa (Musa‘nın halefi) ise Musa‘nın büyük oğlu.

Ve en önemli bulgu, bugüne kadar çözülememiş sır da ortaya çıktı :

Hz. İbrahim, Firavun Ahenaton’dan başkası değildi. (Müslüman Mısırlılar bugün bile bu firavundan ‘Ahenaton Aleyhisselam’ diye söz ederler.)

Bu bulgular doğruysa, sadece 3500 yıl öncesine ait tarih yeniden yazılmayacak. Yahudiler’in anavatanının Filistin değil, Mısır’ın Yukarı Nil kıyıları olduğunun ortaya çıkmasıyla, yakın tarihe bakış da gözden geçirilecek.

ORTAK ATAMIZ AHENATON MU

TC Kültür ve Turizm Bakanlığı’nın Harran’da Nisan ayında Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı ile ortaklaşa düzenlediği seminerde ‘Ortak Atamız’ olduğu dünyaya ilan edilen İbrahim Peygamber, iddiaya göre, Mısır’ın tek tanrılı firavunu Ahenaton’dan (MÖ 1372-1354) başkası değildi.

Tarih boyunca Yahudiler, Rabbimiz’in "Gerçek şu ki, İbrahim tek başına bir ümmetti…" (Nahl Suresi, 120) şeklinde övdüğü Hz. İbrahim’i tüm Yahudilerin peygamberi olarak kabul etmiş ve kendilerinin Hz. İbrahim’in yolunu izlediklerini ileri sürmüşlerdir. Hıristiyanlar ise, Hz. İbrahim’in Yahudilerin peygamberi olduğunu kabul etmelerine rağmen, onun kendisinden daha sonra gelecek olan Hz. İsa’ya tabi olduğunu iddia ederek Yahudilerden ayrılmışlardır.

Oysa gökleri, yeri ve ikisi arasındakileri yaratan Yüce Rabbimiz, bir öğüt verici ve hidayet rehberi olarak indirdiği Kuran’da, tüm bu sapkın iddiaların yanlışlığını şu şekilde bildirmektedir:

Yoksa siz, gerçekten İbrahim’in, İsmail’in, İshak’ın, Yakub’un ve torunlarının Yahudi veya Hıristiyan olduklarını mı söylüyorsunuz? De ki: "Siz mi daha iyi biliyorsunuz, yoksa Allah mı? Allah’tan kendisinde olan bir şehadeti gizleyenden daha zalim olan kimdir? Allah, yaptıklarınızdan gafil değildir." (Bakara Suresi, 140)

Tek Doğru Kaynak: Kuran-ı Kerim

Hz. İbrahim hakkında en doğru bilgiyi öğreten kaynak Kuran’dır; çünkü Kuran, Yüce Allah’ın tahrif edilmemiş olan tek kitabıdır. İnsanlar yol göstericileri olan Kuran yerine başka kaynakları rehber edindiklerinde büyük bir yanılgıya düşerler. Kuran’da detaylı olarak açıklanan bir konuyu göz ardı edenler, kendi zanları ve inançları doğrultusunda konulara açıklama getirmekten çekinmezler. Halbuki iman edenler, her konuda olduğu gibi, peygamberler ve soyları hakkında bir yorum yaparken de Kuran ayetlerini ve Peygamber Efendimiz (sav)’in sünnetini esas alırlar. İnsanlara doğru olmayan bilgileri öğretmeye çalışmanın, özellikle de peygamberler hakkında zan ve tahminde bulunup çekişmenin Allah’ın beğenmediği bir ahlak olduğunu bilirler.

Yüce Allah, Hz. İbrahim’in Hıristiyan mı, Yahudi mi olduğunun tartışılmasının akılsızca bir davranış olduğunu Kuran’da şu şekilde bildirmektedir:

Ey Kitap Ehli, İbrahim konusunda ne diye çekişip tartışıyorsunuz? Tevrat da, İncil de ancak ondan sonra indirilmiştir. Yine de akıl erdirmeyecek misiniz? İşte sizler böylesiniz; hakkında bilginiz olan şeyde tartıştınız, ama hiç bilginiz olmayan bir konuda ne diye tartışıp-duruyorsunuz? Oysa Allah bilir, sizler bilmezsiniz. (Al-i İmran Suresi, 65-66)

Hz. İbrahim Hanif Müslümandı…

Sonsuz ilim sahibi Rabbimiz, Hz. İbrahim’in tarih boyunca iddia edilenin aksine Yahudi ya da Hıristiyan olmadığını, Müslüman olduğunu bir ayette şu şekilde bildirmektedir:

İbrahim, ne Yahudi idi, ne de Hıristiyandı: ancak, O hanif (muvahhid) bir Müslümandı, müşriklerden de değildi. (Al-i İmran Suresi, 67)

Kuran’da Hz. İbrahim’in Yahudi veya Hıristiyan olmadığı, "hanif" bir dine mensup olduğu kesin olarak ifade edilmektedir. "Hanif" kelimesi, "Allah’ın emrine teslim olup, Allah’ın dininden hiçbir konuda yüz çevirmeyen, ihlaslı kişi" anlamını taşımaktadır. Hz. İbrahim’in "hanif" olarak vurgulanan özelliği, Allah’a bir ve tek olarak iman etmesi ve teslim olmasıdır.

Başka bir ayette ise Rabbimiz, Hz. Muhammed (sav)’e, Hz. İbrahim’in dinine uymasını emretmektedir:

Sonra sana vahyettik: "Hanif (muvahhid) olan İbrahim’in dinine uy. O, müşriklerden değildi." (Nahl Suresi, 123)

Yüce Allah, Kuran’da insanlardan hanif (Allah’ı birleyen) olarak dine yönelmelerini istemektedir. İnsanın fıtratının hanif olmaya ve Rabbimiz’e hiçbir şeyi ortak koşmamaya uygun olduğunu Yüce Allah, açık bir şekilde vurgulamaktadır:

Öyleyse sen yüzünü Allah’ı birleyen (bir hanif) olarak dine, Allah’ın o fıtratına çevir; ki insanları bunun üzerine yaratmıştır. Allah’ın yaratışı için hiçbir değiştirme yoktur. İşte dimdik ayakta duran din (budur). Ancak insanların çoğu bilmezler. (Rum Suresi, 30)

Ayrıca birçok ayetten de anlaşıldığı üzere, "hanif" kelimesi ile ifade edilen Hz. İbrahim’in dini, özünde İslam ile aynıdır. Zaten bütün hak dinler, bozulmamış halleriyle temelde bir ve tek İlah olan Allah’ın rızasını, rahmetini ve cennetini kazanmak üzerine kuruludur. Bu hak din, Hz. İbrahim’den sonra oğulları, torunları ve onun soyundan gelen diğer salih insanlar tarafından ayakta tutulmuştur. Örneğin Kuran’da, Hz. Yusuf’un hapishane arkadaşlarıyla yaptığı konuşmaya dikkat çekilmektedir. Hz. Yusuf konuşurken kendisinin, ataları Hz. İbrahim ve onun neslinin dinine uyduğunu şöyle ifade etmektedir:

Atalarım İbrahim’in, İshak’ın ve Yakub’un dinine uydum. Allah’a hiçbir şeyle şirk koşmamız bizim için olacak şey değil. Bu, bize ve insanlara Allah’ın lütuf ve ihsanındandır, ancak insanların çoğu şükretmezler. (Yusuf Suresi, 38)

"Hanif" olan insanların, yani Müslümanların ortak özellikleri, Allah’a eşler koşmadan sadece O’nun şanını yüceltmektir. Peygamberlerin ana görevlerinden biri ise, insanları şirkten ve din ahlakına karşı olan her türlü uygulamadan kurtarıp asıl dini yaşamaya davet etmektir. Nitekim Peygamber Efendimiz (sav)’in hadislerinde de insanlar "Allah’a ortak koşmaktan" men edilmektedirler:

Dedim ki, ‘Ey Allah’ın Resulü, en büyük günah hangisidir?’ Bana: "Allah seni yaratmış iken, O’na ortak koşmandır (Kütüb-i Sitte, Prof. Dr. İbrahim Canan, 2. cilt, s. 130) ."

Yüce Allah bir ayetinde ise İslam’ın, Hz. İbrahim’in dini gibi kolay olduğunu bildirmektedir:

… O, sizleri seçmiş ve din konusunda size bir güçlük yüklememiştir, atanız İbrahim’in dini(nde olduğu gibi). O (Allah) bundan daha önce de, bunda (Kur’an’da) da sizi "Müslümanlar" olarak isimlendirdi; elçi sizin üzerinize şahid olsun, siz de insanlar üzerine şahidler olasınız diye. Artık dosdoğru namazı kılın, zekatı verin ve Allah’a sarılın, sizin Mevlanız O’dur. İşte, ne güzel Mevla ve ne güzel yardımcı. (Hac Suresi, 78)

Ayette belirtildiği üzere, Hz. İbrahim gibi bir ve tek İlah olan Allah’a yönelen ve dini tam anlamıyla yaşayan insanlar Kuran’da "Müslümanlar" olarak isimlendirilmektedir. "Müslüman" kelimesi, Arapçadaki "selam" kelimesinden türemiştir ve "selamete kavuşan" veya "teslim olan" anlamlarına gelmektedir. Müslümanlığın özü, Allah’a teslim olmak ve bu teslimiyetin verdiği selameti (güvenlik ve huzuru) yaşamaktır. Allah’ın insanlara birer hidayet önderi olarak gönderdiği peygamberler de Rabbimiz’e olan teslimiyetleri, gönülden bağlılıkları ve tevekkülleriyle bizlere örnektirler. Onlar her işlerinde Rabbimiz’e yönelen, O’na sığınan, sadece O’nu dost edinen ve O’ndan yardım isteyen teslimiyetli kimselerdir. Bu nedenle de Kuran’da her biri "Müslüman" olarak isimlendirilmektedir.

Örneğin Allah Hz. Nuh’a insanlara, "… Benim ecrim, yalnızca Allah’a aittir. Ve ben, Müslümanlardan olmakla emrolundum." (Yunus Suresi, 72) şeklinde söylemesini vahyetmiştir. Yunus Suresi’nde Hz. Musa’nın kavmine "… Ey kavmim, eğer siz Allah’a iman edip Müslüman olmuşsanız, artık yalnızca O’na tevekkül edin." (Yunus Suresi, 84) şeklinde hitap ettiği bildirilmektedir. Ve yine başka bir ayette Hz. Süleyman’ın Sebe halkına "…Bana karşı büyüklük göstermeyin ve bana Müslüman olarak gelin…" (Neml Suresi, 31) diye seslendiği bildirilmektedir. Maide Suresi’nde ise Allah havarilere şu şekilde vahyetmiştir:

Yukarıdaki ayetlerde de görüldüğü gibi, salih müminler Allah’a teslim olan, katıksız şekilde din ahlakını yaşayan, ihlas sahibi kimselerdir. Yüce Allah bu insanları "Müslüman" ismiyle şereflendirmiştir.

Hz. Yusuf’un duası ise bizlere bu konuda çok güzel bir örnektir. Alemlerin Rabbi Yüce Allah, bu duayı Kuran’da şu şekilde bildirmektedir:

"… Göklerin ve yerin Yaratıcısı, dünyada ve ahirette benim velim Sensin. Müslüman olarak benim hayatıma son ver ve beni salihlerin arasına kat." (Yusuf Suresi, 101)

Hz. İbrahim’in Allah’a olan coşkulu imanı, derin sevgisi, Rabbimiz’in bütün emirlerine gönülden boyun eğişi, itaati ve üstün ahlakı Kuran’da birçok kez vurgulanmaktadır. Bu ayetlerden biri şu şekildedir:

"Rabbimiz, ikimizi Sana teslim olmuş (Müslümanlar) kıl ve soyumuzdan Sana teslim olmuş (Müslüman) bir ümmet (ver). Bize ibadet yöntemlerini (yer veya ilkelerini) göster ve tevbemizi kabul et. Şüphesiz, Sen tevbeleri kabul eden ve esirgeyensin." (Bakara Suresi, 128)

Her Müslüman, Hz. İbrahim’in gösterdiği güzel ahlakı, Allah’a imanındaki samimiyeti, Allah’a olan teslimiyetindeki ve itaatindeki derinliği örnek almalıdır. Hz. İbrahim’in tebliğ yaparken gösterdiği dirayet ve kararlılık da, kuşkusuz ki örnek alınması gereken önemli özelliklerdendir.

Ayetlerde de vurgulandığı gibi, Allah Hz. İbrahim’i tüm insanlara örnek kılmıştır. Ayetlerde Hz. İbrahim gibi diğer peygamberler de Yüce Allah’a teslim olmuş, hanif Müslümanlar olarak anılmaktadırlar. Bu dinlerin hepsi, temeli Hz. İbrahim’in dinine dayanan hak dinlerdir. Hıristiyanlık ve Yahudilik zaman içinde tahrif olmuş, Allah’ın vahyettiği zamanki hallerinden uzaklaşmışlardır. Ancak ilk vahyedildikleri dönemde hepsi, Allah’ı birleyen, şirki en büyük günah olarak kabul eden, sadece Allah’ın rızası için yaşamayı öğütleyen hak dinlerdir.

Bugün hem Yahudilerin hem de Hıristiyanların Hz. İbrahim’e gösterdikleri saygı ve sevgi ise onları İslam ile ortak bir zeminde buluşturan önemli değerlerden biridir. Her üç İlahi dinin mensupları da, Hz. İbrahim’in insanlara gösterdiği şekilde Allah’a inanmakta ve O’na kulluk etmeyi hedeflemektedirler. Bu nedenle Hz. İbrahim ve onun hanif dini, Müslümanlar ile Kitap Ehli arasında ortak bir kelimedir. (Ancak Hıristiyanların ve Yahudilerin Hz.İbrahim’in dinini bazı yönlerden yanlış yorumladıklarını göz önünde bulundurmak gerekmektedir.) Bir Kuran ayetinde Müslümanların Kitap Ehli’ni bu ortak kelimeye davet etmeleri gerektiği şu şekilde bildirilmektedir:

De ki: "Ey Kitap Ehli, bizimle sizin aranızda müşterek (olan) bir kelimeye (tevhide) gelin. Allah’tan başkasına kulluk etmeyelim, O’na hiçbir şeyi ortak koşmayalım ve Allah’ı bırakıp bir kısmımız (diğer) bir kısmımızı Rabler edinmeyelim." Eğer yine yüz çevirirlerse, deyin ki: "Şahid olun, biz gerçekten Müslümanlarız." (Al-i İmran Suresi, 64)

Yukarıdaki ayetlerde de görüldüğü gibi, salih müminler Allah’a teslim olan, katıksız şekilde din ahlakını yaşayan, ihlas sahibi kimselerdir. Yüce Allah bu insanları "Müslüman" ismiyle şereflendirmiştir.

Hz. Yusuf’un duası ise bizlere bu konuda çok güzel bir örnektir. Alemlerin Rabbi Yüce Allah, bu duayı Kuran’da şu şekilde bildirmektedir:

"… Göklerin ve yerin Yaratıcısı, dünyada ve ahirette benim velim Sensin. Müslüman olarak benim hayatıma son ver ve beni salihlerin arasına kat." (Yusuf Suresi, 101)

Hz. İbrahim’in Allah’a olan coşkulu imanı, derin sevgisi, Rabbimiz’in bütün emirlerine gönülden boyun eğişi, itaati ve üstün ahlakı Kuran’da birçok kez vurgulanmaktadır. Bu ayetlerden biri şu şekildedir:

"Rabbimiz, ikimizi Sana teslim olmuş (Müslümanlar) kıl ve soyumuzdan Sana teslim olmuş (Müslüman) bir ümmet (ver). Bize ibadet yöntemlerini (yer veya ilkelerini) göster ve tevbemizi kabul et. Şüphesiz, Sen tevbeleri kabul eden ve esirgeyensin." (Bakara Suresi, 128)

Her Müslüman, Hz. İbrahim’in gösterdiği güzel ahlakı, Allah’a imanındaki samimiyeti, Allah’a olan teslimiyetindeki ve itaatindeki derinliği örnek almalıdır. Hz. İbrahim’in tebliğ yaparken gösterdiği dirayet ve kararlılık da, kuşkusuz ki örnek alınması gereken önemli özelliklerdendir.

Ayetlerde de vurgulandığı gibi, Allah Hz. İbrahim’i tüm insanlara örnek kılmıştır. Ayetlerde Hz. İbrahim gibi diğer peygamberler de Yüce Allah’a teslim olmuş, hanif Müslümanlar olarak anılmaktadırlar. Bu dinlerin hepsi, temeli Hz. İbrahim’in dinine dayanan hak dinlerdir. Hıristiyanlık ve Yahudilik zaman içinde tahrif olmuş, Allah’ın vahyettiği zamanki hallerinden uzaklaşmışlardır. Ancak ilk vahyedildikleri dönemde hepsi, Allah’ı birleyen, şirki en büyük günah olarak kabul eden, sadece Allah’ın rızası için yaşamayı öğütleyen hak dinlerdir.

Bugün hem Yahudilerin hem de Hıristiyanların Hz. İbrahim’e gösterdikleri saygı ve sevgi ise onları İslam ile ortak bir zeminde buluşturan önemli değerlerden biridir. Her üç İlahi dinin mensupları da, Hz. İbrahim’in insanlara gösterdiği şekilde Allah’a inanmakta ve O’na kulluk etmeyi hedeflemektedirler. Bu nedenle Hz. İbrahim ve onun hanif dini, Müslümanlar ile Kitap Ehli arasında ortak bir kelimedir. (Ancak Hıristiyanların ve Yahudilerin Hz.İbrahim’in dinini bazı yönlerden yanlış yorumladıklarını göz önünde bulundurmak gerekmektedir.) Bir Kuran ayetinde Müslümanların Kitap Ehli’ni bu ortak kelimeye davet etmeleri gerektiği şu şekilde bildirilmektedir:

De ki: "Ey Kitap Ehli, bizimle sizin aranızda müşterek (olan) bir kelimeye (tevhide) gelin. Allah’tan başkasına kulluk etmeyelim, O’na hiçbir şeyi ortak koşmayalım ve Allah’ı bırakıp bir kısmımız (diğer) bir kısmımızı Rabler edinmeyelim." Eğer yine yüz çevirirlerse, deyin ki: "Şahid olun, biz gerçekten Müslümanlarız." (Al-i İmran Suresi, 64)