Fitne ile ilgili arapça türkçe hadisler
Hoca
Fitne hakkında hadisler
(Arapça ve Türkçe açıklamaları)
İSMİ ZİKREDİLEN FİTNELER
ـ4766 ـ1ـ عن حُذيفة رَضِيَ اللَّهُ عَنْه قال: ]كُنَّا عِند عُمَرَ رَضِيَ
اللَّهُ عَنْه فقال: أيُّكُمْ يَحْفَظُ حَدِيثَ رَسُولِ اللَّهِ # في
الْفِتْنَةِ؟ فَقُلْتُ: أنَا. قَالَ: إنَّكَ لَجَرِئٌ؛ وَكَيْفَ؟ قَالَ
قُلْتُ: سَمِعْتُهُ يَقُولُ: فِتْنَةُ الرَّجُلِ في أهْلِهِ وَمَالِهِ
وَوَلَدِهِ وَنَفْسِهِ وَجَارِهِ يُكَفِّرُهَا الصِّيَامُ، وَالصََّةُ،
وَالصَّدَقَةُ، وَا’مْرُ بِالْمَعْرُوفِ، وَالنَّهْىُ عَنِ الْمُنْكَرِ
فقَالَ عُمَرُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْه: لَيْسَ هذَا أُرِيدُ إنَّمَا أُريدُ
الَّتِى تَمُوجُ كَمَوْجِ الْبَحْرِ قَالَ
فَقُلْتُ: مَالَكَ وَلَهَا يَا أمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ! إنَّ بَيْنَكَ
وَبَيْنَهَا بَاباً مُغْلِقاً. قَالَ: فَيُكْسَرُ الْبَابُ أوْ يُفْتَحُ؟
قَالَ: قُلْتُ: َ. بَلْ يُكْسَرُ. قَالَ: ذلِكَ أحْرَى أنْ َ يُغْلَقَ
أبَداً. فَقُلْنَا لِحُذَيْفَةَ: هَلْ كَانَ عُمَرُ يَعْلَمُ مَنِ الْبَابُ؟
قَالَ: نَعَمْ، كَمَا يَعْلَمُ أنَّ دُونَ غَدٍ اللَّيْلَةَ، إنِّي
حَدَّثْتُهُ حَدِيثاً لَيسَ بِا’غَالِيطِ. فَقِيلَ لِحُذَيْفَةَ: مَنِ
الْبَابِ؟ قَالَ: عُمَرُ[. أخرجه الشيخان والترمذي
.1. (4766)- Huzeyfe (radıyAllahu anh) anlatıyor: "Hz. Ömer (radıyAllahu
anh)’in yanında idik: Bize:
"Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ın fitne hakkındaki hadisini kim
hafızasında tutuyor?" dedi. Ben atılıp: "Ben biliyorum!" dedim.
"Sen iyi cür’etlisin, nasılmış söyle bakalım!" dedi. Ben de anlattım:
"Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ı işittim. Demişti ki: "Kişinin
fitnesi ehlinde, malında, çocuğunda, nefsinde ve komşusundadır. Oruç,
namaz, sadaka, emr-i bi’lmaruf ve nehy-i ani’lmünker bu fitneye kefaret
olur!"
Ömer (radıyAllahu anh) atılıp: "Ben bu fitneyi kastetmemiştim. Ben
öncelikle denizin dalgaları gibi dalgalanacak (bütün cemiyeti sarsacak)
fitneyi kastetmiştim!" dedi. Bunun üzerine ben:
"Ey mü’minlerin emîri! O fitne ile sizin ne alâkanız var! Sizinle onun
arasında kapalı bir kapı mevcut!" dedim.
"Bu kapı kırılacak mı, açılacak mı?" dedi.
"Hayır açılmayacak bilakis kırılacak!" dedim. Hz. Ömer (hayıflanarak):
"(Eyvah) Öyleyse ebediyen kapanmayacak!" buyurdu." Ravi der ki: "Biz
Huzeyfe (radıyAllahu anh)’ye sorduk:
"Ömer bu kapının kim olduğunu biliyor muydu?"
"Evet, dedi. Yarından önce bu gecenin olacağını bildiği katiyyette onu
biliyordu. Ben hadis rivayet ettim; boş söz (ve efsane) anlatmadım."
Huzeyfe (radıyAllahu anh)’ye soruldu:
"O kapı kimdir?"
"Ömer (radıyAllahu anh)’dir!" buyurdu." [Buharî, Mevakitu’s-Salat 4, Zekat
23, Savm 3, Menakıb 25, Fiten 17; Müslim, Fiten 17, (144); Tirmizî, Fiten
71, (2259).]
ـ4767 ـ2ـ وفي رواية لمسلم رحمه اللَّه قال: ]سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ #
يَقُولُ: تُعْرَضُ الْفِتَنُ عَلى الْقُلُوبِ كَالْحَصِيرِ عَوْداً عَوْداً.
فأىُّ قَلْبٍ أُشْرِبَهَا نَكَتَتْ فِيهِ نُكْتَةً سَوْدَاءَ، وَأىُّ قَلْبٍ
أنْكَرَهَا نَكَتَتْ فيهِ نُكْتَةً بَيْضَاءَ حَتّى يَصِيرَ عَلى قَلْبَيْنِ:
قَلْبٍ أبْيَضَ مِثْلِ الصَّفَا فََ يَضُرُّهُ فِتْنَةٌ مَا دَامَتِ
السَّمَواتُ وَا’رْضُ وَاخَرُ أسْوَدُ مُرْبَادٌّ كَالْكُوزِ مَجْخِيّاً َ
يَعْرِفُ مَعْرُوفاً وََ يُنْكِرُ مُنْكَراً إَّ مَا أُشْرِبَ مِنْ هَوَاهُ؛
وَفيهِ قَالَ حُذَيْفَةُ رَضِيَ اللَّهُ عَنْه: إنَّ بَيْنَكَ وَبَيْنَهَا
بَاباً مُغْلَقاً يُوشِكُ أنْ يُكْسَرُ قَالَ عُمَرُ: أكَسْراً َ أبَالَكَ؟
فَلَوْ أنَّهُ فُتِحَ، كَانَ لَعَلَّهُ يُعَادُ. قَالَ: وَحَدَّثْتُهُ أنَّ
ذلِكَ الْبَابَ رَجُلٌ يُقْتَلُ أوْ يَمُوتُ حَدِيثاً لَيْسَ بِا’غَالِيطِ.
فَقُلْتُ لِسَعْدِ بْنِ طَارِقٍ: مَا أسْوَدُ مُرْبَادٌّ؟ قَالَ: شِدَّةُ
الْبَيَاضِ في سَوَادٍ. قُلْتُ: فَمَا الْكُوزُ مُجْخِيّاً؟ قَالَ:
مَنْكُوساً[.»والجرأةُ« ا قدام على ا’مر العظيم.و»ا’غاليطُ« جمع أغلوطة، وهى
المسائل التي يغلط بها، وا’حاديث التي تذكر للتكذيب.وقوله: »كَالْحَصِير
عَوْداً عَوْداً« معناه أن القلوب تحيط بها الفتن حتى تكون فيها المحصور
والمحبوس، يقال حصره القوم: إذا أحاطوا به وضيقوا عليه.وقوله: »عَوْداً
عَوْداً« بفتح العين: أي مرة بعد مرة.و»أشربها« أى دخلت فيه وقبلها وسكن
إليها .و»النكتة« ا’ثر.و»المربادُّ« الذي في لونه ربدة، وهى لون بين السواد
والغبرة.و»المجخيُّ« المائل عن استقامة واعتدال هاهنا
.2. (4767)- Müslim rahimehullah’ın bir rivayetinde (Huzeyfe radıyAllahu
anh) anlatıyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ı işittim. Demişti
ki:
"Fitneler, tıpkı (kamışlardan örülen) hasır gibi, (insanların kalbine)
çubuk çubuk atılır. Hangi kalbe bir fitne nüfuz ederse onda siyah bir leke
hasıl olur. Hangi kalp de onu reddederse onda beyaz bir benek hasıl olur.
Böylece iki ayrı kalp ortaya çıkar: Biri cilalı taş gibi bembeyazdır;
dünyalar durdukça buna hiçbir fitne zarar vermez. Diğeri ise, alaca
siyahtır. Tepetaklak duran testi gibidir; bu kalp, ne iyiyi iyi bilir, ne
de kötüyü kötü. O, hevadan (beşerî değerlerden) kendisine ne
yutturulmuşsa, onu (hak veya batıl) bilir."
Bu rivayette Huzeyfe (radıyAllahu anh) der ki: "(Ey Ömer!) Seninle o fitne
arasında kapalı bir kapı vardır kırılması yakındır!"
Hz. Ömer atıldı: "Ey babasız kalasıca! O kırılacak mı? keşke açılsaydı.
Böylece tekrar (kapatılarak eski normal hale) dönülürdü!"
Huzeyfe der ki: "Ben ona bu kapı ile öldürülecek veya ölecek bir şahsın
kinaye edildiğini bildiren bir hadis söyledim. Mugalata (ve efsane
anlatıp boş laf) etmedim."
Ravi der ki: "Sa’d İbnu Tarık’a (hadiste geçen) "esvedü mürbad" tabiri ne
demektir?" diye sordum.
"Siyah üzerine şiddetli beyazlıktır" dedi. Ben tekrar "elkûzu mechıyy"
nedir?" dedim. "Tepetaklak (ters çevrilmiş) testi!" diye cevap verdi."
[Müslim, İman 231, (144).]
AÇIKLAMA:
1- Bu hadis, Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ın, istikbalde
olacakları ihbar sınıfına giren mucizelerdendir. Aslında gaybı sadece
Allah bilir. Ancak Allah’ın bildirmesiyle insanlar da bilebilir.
Peygamberler, Allah’ın gaybı bildirme nimetine en ziyade mazhar olan
kimselerdir. Resul-i Ekrem (aleyhissalâtu vesselâm), en kamil mertebede
bu nimete mazhar olmuştur. Şarihler, bu hadisle
Hz. Ömer’in şehit olacağının ihbarı ile Hz. Osman fitnesinin haber
verildiğini belirtirler.
2- Bizim dikkat çekeceğimiz bir mucize de fitneye düşenlerin psikolojik
halleriyle ilgili beyanlardır. Bunu da bir mucize olarak değerlendirmemize
hiç bir mani yoktur. Fitneye tam olarak düşmüş olan kimsede herkesçe
müsellem olan değerlerin kaybolduğu, kendisine "içirilen" -ki yutturulan
diye tercüme ettik- dışında bir değer tanımadığı belirtilmiştir.(22)
Günümüzde bu tip insanları fiilen gördüğümüz için hadisin demek istediği
gerçeği daha iyi anlama şansına sahibiz. Aksi takdirde inayet-i İlahiyeye
mazhariyet dışında bir imkânla bu hadisin mesajını anlamamız mümkün
olmayacaktı.
Hadisin anlaşılması için ma’ruf ve münker tabirlerine dönelim: Ma’ruf,
şeriatın ve aklın güzel bulduğu şeydir. Ma’rufla, insanlarca elbirlik
takdir edilen şeriatça te’yid edilen müşterek değerler sistemi; bir başka
ifadeyle iyi olan şeylerin ifade edildiğini, münkerle de yine insanlarca
elbirlik reddedilen, takbih edilen, şeriatça da çirkinliği, kötülüğü,
zararlılığı te’yid edilen değerlerin ifade edildiğini bilmek gerekir. Bu
değerler ferdî değildir, beşerî değildir. Bu sebeple hadis, bunların heva
olmadığına dikkat çeker. Hadis, fitneye düşen kimsenin, insanlarca ma’ruf
kabul edilmiş bir şeyi maruf addetmediğini; münker bilinen şeyi de münker
görmediğini buna mukabil kendisine yutturulan yeni değerler sistemine göre
hükmettiğini belirtir. Yeni değerler sistemine hadis heva demektedir. Bir
ayet, İlahi değerler yerine "heva"nın konulmasını halis şirk ilan
etmektedir: أرَأيْتَ مِن اتَّخَذَ إلهَهُ هَوَاهُ أفَأنْتَ تَكُونُ
عَلَيْهِ وَكِيً "Gördün mü o heva (ve heves)ini tanrı edinen kimseyi?
Şimdi onun üzerine (habibim) sen mi bir bekçi olacaksın? Yoksa onların
çoğunu hakikaten (söz) dinlerler, yahut akıllanırlar mı sanıyorsun? Onlar
başka değil, dört ayaklı hayvanlar gibidir. Belki yolca daha sapıktır"
(Furkan 43-44).
Ayet-i kerime, beşerî hevaya saplanarak İlahî menşeli marufu "iyi";
münkeri de "kötü" kabul etmeyenleri dört ayaklıdan beter ilan etmektedir.
Böylece sadedinde olduğumuz hadiste, günümüzde çağdaşlık, hümanizm,
laisizm gibi yaftalarla nikah, edeb, tesettür, haya, ibadet gibi marufları
gericilik diye reddeden; fuhuş, içki, kumar, açıksaçıklık, ahlaksızlık,
hayasızlık gibi her çeşit münkeri de ilericilik diye hoş göstermeye,
müdafaalarını yapmaya kalkan
______________
(22) Hadiste geçen üşribe "içirilen" tabiri pek manidardır. Günümüzde
şartlandırılan kelimesi bunu en iyi karşılayacak tabir olmalıdır.
insanların hem yetişme vetirelerinin ve hem de ruhî yapılarının en beliğ
bir tasvirini görmüş olmaktayız.
3- Hadisle ilgili ilave yorumları müteakiben kaydedeceğiz.
ـ4768 ـ3ـ وعن أبى بكْرٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْه قال: ]قَالَ رَسُولُ اللَّهِ
#: يَنْزِلُ أُنَاسٍ مِنْ أُمَّتِى بِغَائِطٍ يُسَمَّى الْبَصْرَةَ عِنْدَ
نَهْرٍ يُقَالُ لَهُ دِجْلَةُ. يَكُونُ عَلَيْهِ جِسْرٌ يَكْثُرُ أهْلُهَا،
وَتَكُونُ مِنْ أمْصَارِ الْمُهَاجِرِينَ. فَإذَا كَانَ في آخِرِ الزَّمَانِ
جَاءَ بَنُو قَنْطُورَاءَ عِرَاضُ الْوُجُوهِ صِغَارُ ا’عْيُنِ، حَتّى
يَنْزِلُوا عَلى شَطّ النَّهْرِ، فَيَتَفَرَّقُ أهْلُهَا ثَثَ فِرَقٍ:
فِرْقَةٌ يَأخُذُونَ أذْنَابَ الْبَقَرِ والْبَرِّيَةِ وَهَلَكُوا، وَفِرْقَة
يَأخُذُونَ ‘نْفُسِهِمْ وَكَفَرُوا، وَفِرْقَةٌ يَجْعَلُونَ ذَرَارِيَّهُمْ
خَلْفَ ظُهُورِهِمْ وَيُقاتِلُونَهُمْ، هُمْ الشُّهَدَاءُ[. أخرجه أبو
داود.»الغائط« المطمئن من ا’رض.و»البصرة« الحجارة البيض الرخوة، وبها سميت
البصرة.و»بَنُو قَنْطُورَاءَ« هُم الترك، يقال إن قنطوراء اسم جارية كانت
براهيم الخليل عليه الصة والسم، ولدت له أوداً جاء من نسلهم الترك .
3. (4768)- Hz. Ebu Bekr (radıyAllahu anh) anlatıyor: "Resulullah
(aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:
"Ümmetimden bir kısım insanlar Dicle denen bir nehir yanında, Basra denen
geniş bir düzlüğe inerler. Nehrin üzerinde bir köprü vardır. Oranın halkı
(kısa zamanda) çoğalır ve muhacirlerin [Müslümanların(23)] beldelerinden
biri olur. Ahirzamanda geniş yüzlü, küçük gözlü olan Benî Kantûra gelip
nehir kenarına inerler. Bundan böyle (Basra) halkı üç fırkaya ayrılır:
______________
(23) Ebu Ma’mer’in rivayetinde "müslümanların…" denmiştir.
Bir fırka sığır ve kır develerinin peşlerine takılıp (kır ve ziraat
hayatına dönerler, bunlar) helak olurlar.
Bir fırka nefislerini(n kurtuluşunu esas) alırlar (ve Benî Kantûra ile
sulh yolunu) tutarlar. Böylece bunlar küfre düşerler.
Bir fırka da çocuklarını geride bırakıp onlarla savaşırlar. İşte bunlar
şehit olurlar." [Ebu Davud, Mehalim 10, (4306).]
AÇIKLAMA:
1- Bu hadis, henüz Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ın zamanında mevcut
olmayan, Hz. Ömer zamanında, hicrî 27 yılında, Utbe İbnu Gazvan tarafından
kurulan ve içerisinde hiç puta tapılmamış olan Basra şehrinden
bahsetmektedir. Ancak bazı alimler başka görüştedir. Aliyyu’l-Kari şu
açıklamayı kaydeder: "El-Eşref der ki: Aleyhissalâtu vesselâm bu şehirle,
Medinetu’s-Selam olan Bağdat’ı kastetmiştir. Zîra Dicle hadiste geçen
kırdır. Köprü de Bağdat’ın ortasında mevcuttur. Basra’nın ortasında köprü
yoktur. Resulullah Bağdat’ı Basra diyerek tanıtmıştır. Çünkü Bağdat’ın
dışında kapısına pek yakın bir yer vardır; Babu’l-Basra denir.
Aleyhissalâtu vesselâm böylece, Bağdat’ı, ya bir kısmının ismiyle
isimlendirmiş olmaktadır; yahut da muzafın hazfedilmesiyle(24) tıpkı
ayet-i kerimede وَاسْألِ الْقَرْيََةَ dendiği gibi. Bağdat dahi
Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) devrinde bugünkü şekliyle kurulmuş
değildi. Keza Aleyhissalâtu vesselâm devrinde, şehirlerden bir şehir de
değildi. Bu sebeple Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm): "Müslümanların
beldelerinden biri olur" demiş, geleceğe matuf konuşmuştur. Aleyhissalâtu
vesselâm zamanında bilakis (o civarda), Kisra’nın Medain şehri çıktıktan
sonra Basra’ya mensup, onun nahiyeleri sayılan bir kısım köyler vardı
(büyük bir şehir yoktu). Ayrıca, meselenin bir başka yönü daha var:
Zamanımızda, Türklerin Basra’ya savaş suretiyle girdiğine dair kimse bir
şey işitmiş değildir. Hadisin mânası şu olmalıdır: "Ümmetimden bir kısmı,
Dicle yakınlarına inecek ve orada yerleşecektir. Burası Müslüman
beldelerden biri olacaktır." İşte burası Bağdat’tır." (Aliyyu’l-Kârî’den.)
2- Benî Kantûra ile Türklerin kastedildiği kabul edilmiştir. Hattâbi,
"dendiğine göre" diyerek şu açıklamayı kaydeder: "Kantûra Hz. İbrahim’in
cariyesinin ismidir. Hz. İbrahim’in bundan çocukları dünyaya geldi.
Türkler bu çocuklardan çoğalmadır." Bazı açıklamalara göre Kantûra,
Türklerin atasının ismidir. Bazı âlimler bu açıklamaları reddeder ve
"Türklerin, Hz. Nuh’un oğullarından Yafes’ten çoğaldıklarını ileri sürer.
Hz. Nuh aleyhisselam, Hz. İbrahim’den çok önce yaşadığına göre Türklerin
Hz. İbrahim’le bir irtibatı olmamalıdır.
______________
(24) Muzafın hazfı: Bâbu’l-Basra tabirinde Bâb kaldırılınca Basra kalır.
Görüşlerdeki bu zıtlığı, "Cariyenin, Yafes evladından olması mümkündür"
veya "Cariye ile, -Hazreti İbrahim’in evladlarından gelmesi haysiyetiyle-
Hz. İbrahim’e mensup, Yafes’in evladlarından biriyle evlenmiş bir kızın
kastedilmiş olması, Türklerin mezkur evlilikten hasıl bulunması da
mümkündür" gibi uzlaştırıcı açıklamalarla kaldırmaya çalışanlar da
olmuştur.
Şunu kaydetmek isteriz: Yeryüzündeki ırkların menşei bugün dahi ilmî kesin
bir çözüme kavuşmuş değildir. Sadece bazı nazariyeler mevcuttur.
Kaydedilen açıklamalardan da anlaşılacağı üzere, eski kitaplarımız da, çok
sağlam ve kesin bir kaynağa dayanmaksızın, malumat-ı mütearife şeklinde
yaygınlık kazanmış olan birkısım rivayeti, bütün farklılıklarıyla birlikte
tekrar etmektedirler. İlerde Kıyamet’le ilgili bölümde, Kıyamet Öncesi
Fitneler Faslında (5018. hadis) açıklayacağımız üzere ulemanın ekseriyeti
tarafından Benî Kantûra’dan maksadın Türkler olduğu kabul edilmiş
bulunduğu halde bununla başkasının ve mesela Sudanlıların kastedildiğini
söyleyenler de olmuştur.
3- Basralıların ayrılacağı üç fırka hususunda şarihler şu açıklamayı
kaydederler:
1) فرقة يأخذون اذناب البقروا البرية "Sığırların ve kır develerinin
kuyruklarını yakalarlar"dan murad, "Savaştan kaçınırlar, canlarını ve
mallarını kurtarmayı düşünürler ve sığırlarının peşine düşerek kırlara,
çöllere çekilirler. Ancak oralarda helak olurlar" veya "Savaştan kaçınıp
ziraatle meşgul olurlar. Ekip kaldırmak maksadıyla sığırların peşine
takılarak muhtelif yerlere dağılırlar, oralarda helak olurlar."
2) فرقة يأخذون ‘نفسهم "Can derdine düşenler"den maksad, Benî Kantûra
ile sulh yapmayı prensip edinen zümredir. Bunlar sulh elde edecek ama
dinden, sünnetten, şahsiyetten fedâkârlıkla, zilletle bunu yapabilecektir.
Bu da helakın bir başka şekli, cesedden önce ruhun öldürülmesidir.
Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) bunu da te’yid etmiyor.
3- Üçüncü grup, kadın ve çocuklarını arkada bırakarak Benî Kantura’ya
karşı çıkıp mertçe savaşanları teşkil edenlerdir. Bunlar Resulullah’ın
te’yid ve tasvibindedir. Zîra bunlardan ölenlerin şehit olacaklarını haber
vermektedir.
Aliyyu’l-Kârî der ki: "Bu hadis Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ın
mucizelerindendir. Çünkü, hâdise Aleyhissalâtu vesselâm’ ın haber verdiği
tarzda aynen, 656 yılında Safer ayında vukua gelmiştir."
Aliyyu’l-Kârî’nin temas ettiği bu hâdise, Hülagu tarafından Bağdat’ın
zaptıdır.
Bağdat’ın düşmesiyle noktalanan İslamî tezebzüb ibretlerle dolu bir
hâdisedir. Hülagu, Bağdat’ı zaptettikten sonra Halep Hükümdarı
el-Meliku’n-Nasır’a yazdığı bir mektupta, Müslümanların uğradığı bu
mağlubiyet ve zilletin sebebini şöyle özetler: "Sizler haram yediniz ve
imanınıza sadık kalmadınız. Birçok bid’atları meydana koydunuz. Sabi
çocukları kullanmayı adet ettiniz, şimdi buyurun zillet ve hakareti! Bugün
yaptıklarınızın cezasını göreceksiniz. "Zulmedenler nereye gideceklerini
ve hangi deliğe tıkılacaklarını yakında görür ve bilirler" (Şuara 227).
Siz bize kafir diyorsunuz. Biz de size fasık ve facir diyoruz."
Mezkur mektubu, dipnotlar da düşerek bazı yorumlar katarak nakleden Ahmed
Hilmi’den aynen kaydetmeyi, Resulullah’ın hadisinin anlaşılması ve
tarihten ibret alınması için gerekli görüyoruz:
"Bu arada (Hicrî 657’de) Hülagu, Halep Hükümdarı el-Meliku’n-Nasır’a
elçilerle bir mektup gönderdi. Bu mektup, Hülagu’nun davranışı ve
zihniyetini göstermesi bakımından çok alakabahştır. Bu sebeple Ebu’l
Ferec’den aynen alıyoruz:
"el-Meliku’n-Nasır bilir ki biz (Hicrî 656’da) Bağdat üzerine inip
tanrının kılıncı ile orayı aldık ve oranın sahibini yanımıza çağırarak
kendisine iki sual sorduk. Suallerimize cevap veremedi. Bundan dolayı
sizin Kur’anınızda "Tanrı hiç bir kavmin elindeki nimeti, o kavim kendi
kendisini bozmadıkça bozmaz" (Rad suresi 2) denildiği gibi, bizim
azabımıza kendisinin yapmış olduğu işler yüzünden müstehak oldu. Mallarını
kıskandığı için, malına gelecek olan, canına geldi ve tatlı canlarını adi
madenlere değiştiler. Bunun sonucu yine Tanrının dediği "her ne yaptılarsa
orada hazır buldular" (Kehf 49) gibi oldu. Çünkü biz, Tanrının kuvvetiyle
kalktık ve O’nun kuvvetiyle muvaffak olduk ve olmaktayız. Hiç şüphe
yoktur ki biz, yeryüzünde Tanrının askerleriyiz.(25) Kendisi
______________
(25) Hülâgû burada Hz. Peygamber’in, rivayet edilen bir hadisine işaret
etmektedir. Bu hadis şöyledir: "Benim bir takım askerlerim vardır, onları
doğu tarafına yerleştirdim ve onlara Türk adını verdim. Onları hiddet ve
gazap arasında yarattım. Herhangi bir kul, bir ümmet benim emrimi
yapmazsa, bunları onların üzerine musallat ederim ve bunlar vasıtasıyle
onlardan intikam alırım…" bu tip hadislerin hem ilm-i rivayet-ül hadis,
hem de dirayet-ul-hadis yönünden muallel ve mevzu bulundukları,
muhaddislerce kabul edilmektedir. Fakat bu hadisler mevzu olsalar bile,
bize devirlerindeki telâkkiyi anlatırlar ve zamanlarının, muhitlerinin bir
bakıma aynası hükmündedirler. Hülâgû mektubunda, Moğolların nasıl
göründüğünü, müslümanlarca nasıl karşılandığını pek mükemmel gösterdiği
gibi, kendisinin sebeb-i vücudunu da bu görüşe istinat ettirmektedir.
Cengiz’in Buhara’daki konuşması, Hülâgû’nun bu mektubu, Papaların ve
hıristiyanların görüşleri hep aynı noktada düğümlenmektedir: Moğollar
insanların günâhları dolayısıyla Tanrı tarafından gönderilmiş bir ceza
makinesidir. Moğollar bunu bilhassa işlemişler ve kendilerini diğer
milletleri yola getirmek için Tanrı tarafından gönderilmiş, İkab-ı ilahîyi
icraya memur, bir kavim olarak görmüşler ve göstermişlerdir. Bu, onlara
karşı mukavemeti kırdığı gibi, kendilerinin de gayrete getirmiş;
kuvvetlendirmiştir.
gazabına uğratmak istediği kimseler üzerine bizi gönderir. Olup biten
vakalar size ibret ve nasihat olsun. Bizim önümüzde kale para etmez ve
karşımıza geçen ordular bir işe yaramaz ve hakkımızda yaptığınız kargışlar
(beddua) bize geçmez. Başkalarına bakıp onların başlarına gelenlerden
ibret alın ve örtü açılıp altındakiler meydana çıkmadan ve size bir hata
gelmeden önce işlerinizi bizim elimize verin; biz sonradan ağlayanlara ve
şikayet feryatları koparanlara acımayız. Nice şehirleri yaktık ve nice
kimseler yok ettik ve nice çocukları atasız bıraktık ve yeryüzüne fesat
saldık. Size kaçmak varsa, bize de kaçanları yakalamak var. Sizin için
bizim kılıncımızdan kurtuluş yoktur. Oklarımız size nerede olsanız
yetişir. Atlarımız her attan ziyade koşar ve oklarımız her şeyi yarar
geçer, kılıçlarımız yıldırım gibi iner. Akıllarımız dağlar gibi
sağlamdır. Sayımız kumlar kadar çoktur. Bizden aman dileyen selamete erer.
Bizim ile savaş etmeye yeltenenler sonunda pişman olurlar. Eğer siz bizim
emrimize itaat ile şartlarımızı kabul edecek olursanız canlarınız bizim
canlarımız ve mallarınız bizim mallarımız gibi olur. Yok, emrimize karşı
gelir ve muhalefette ayak dilerseniz, başlarınıza gelecekler geldiği zaman
bizi değil kendinizi kınayın, ey zalimler! Tanrı sizin aleyhinizedir.
Gelecek musibet ve belalara hazırlanın! Sonucun fena geleceğini önceden
söyleyen kimsede şüphe yoktur ki, hiç bir kabahat kalmamıştır. Sizler
haram yediniz ve imanınıza sadık kalmadınız. Birçok bid’atları meydana
koydunuz. Sabi çocukları kullanmayı adet ettiniz, şimdi buyurun zillet ve
hakareti! Bugün yaptıklarınızın cezasını göreceksiniz! "Zulmedenler
nereye gideceklerini ve hangi deliğe tıkılacaklarını yakında görür ve
bilirler" (Şuara 227). Siz bize kafir diyorsunuz. Biz de size fasık ve
facir diyoruz. Bütün işleri takdir ve tedbir eden kimse tarafından biz
size musallat edildik. Sizin azizleriniz bizim katımızda zelil ve
hakirdirler. Sizin zenginleriniz bizim katımızda yoksuldurlar. Yeryüzünün
batı ve doğusu bizim elimizdedir. Yeryüzünde ne kadar mal sahipleri varsa
onların hepsinin ellerindeki mallar ve kendileri bizim demektir.
istediğimiz vakit o malları onların ellerinden alırız ve her gemiyi
gasbederiz.(26) Kâfirler ateşlerini alevlendirmeden, kıvılcımlarını
saçmadan ve sizin hepinizi yok edip yeryüzünde sizden bir kimseyi
bırakmadan, akıllarınızı başlarınıza devşirin; doğruyu eğriden ayırın. Bu
mektubumuz ile biz sizi uykudan uyandırdık. Apansız başınıza ateşler
yağmamasını istiyorsanız hemen bu mektubumuza cevap verin. Sonrasını siz
bilirsiniz."
______________
(26) Kur’an’da buyrulduğu veçhile Musa (A.S.), Hızır’la yoldaşlık ederken,
Hızır binmiş oldukları gemiyi delmiş, Musa (A.S.) buna itiraz etmiş, Hızır
"geminin önünde her gemiyi gasbeden bir padişah var idi" demişti. Bu söz
buna işaret edip, biz ilâhi kudret ve teyidle hareket edip, her şeyi
yaparız demek istemekte, hatta daha ileri gitmektedir.
Hülagu, bu mektubunda, kendilerinin Tanrı te’yidine mazhar oldukları,
hatta Tanrı kudretinin kendilerine tecelli ettiği, kendilerinin onun
takdirini icra eden memurlar olduklarını, zalimlere, facirlere karşı
gönderilmiş bulunduklarını söylemektedir. Cengiz’den itibaren hep böyle
konuşmuşlardır. Bu onların bu vazifelerine hakikaten inandıklarını
gösterir. "Sizin azizleriniz bizim katımızda zelil ve hakirdirler…"
derken de makam-ı uluhiyetten konuşur gibidir. Eski Türk hakanları (Tanrı
kulu)durlar, yani (Zillullahi fil-arz)dırlar. Tanrının yeryüzünde
mümessilidirler ki, bu ibare de ona işaret etmektedir. Diğer taraftan
kendi vücudunu ve zuhurunu Kur’an’la da te’yit etmektedir ki, bu kalplere
hoş görünmek içindir denilebilir.
Halep Meliki bu mektubu alınca, umerâsıyla müzakere ederek yerine oğlunu
gönderdi. Hülagu bunu izaz etmekle beraber, babasının gelmesini şu cümle
ile bildirdi: "Onun gönlü bize karşı doğru ise kendi gelir; yoksa biz, ona
gideriz." Bu sözler üzerine Melik, Hülagu’ya gitmek istedi ise de beyleri
döndürdüler."
ـ4769 ـ4ـ وعن حسّان بْنِ عَطيّة عن جُبير بن نُفَيْر عن رجل من أصحاب النبي
# يقال له ذو مخبر قال: ]قَالَ رَسُولُ اللَّهِ # سَتُصَالِحُونَ الرُّومَ
صُلْحاً آمِناً فَتَنْزُونَ أنْتُمْ وَهُمْ عَدُوّاً مِنْ وَرَائِكُمْ
فَتُنْصَرُونَ وَتَغْنَمُونَ وَتَسْلَمُونَ، ثُمَّ تَرْجِعُونَ حَتّى
تَنْزِلُوا بِمَرْجٍ ذِى تُلُول، فَيَرْفَعُ رَجُلٌ مِنْ أهْلِ
النَّصْرَانِيَّةِ الصَّلِيبَ؛ فَيَقُولُ: غَلَبَ الصَّلِىبُ، فَيَغْضَبُ
رَجُلٌ مِنَ الْمُسْلِمِينَ، فَيَدُقُّهُ. فَعِنْدَ ذلِكَ تَغْدِرُ الْرُّومُ
وَتَجْتَمِعُ لِلْمَلْحَمَةِ وَيَثُورُ الْمُسْلِمُونَ الى أسْلِحَتِهِمْ
فَيَقْتِلُونَ، فَيُكْرِمُ اللَّهُ تِلْكَ الْعِصَابَةَ بِالشَّهَادَةِ[.
أخرجه أبو داود.»الْمَرْجُ« ا’رض الواسعة ذات النبات تمرج فيها الدواب: أي
تسرح مختلطة كيف شاءت.و»التُّلُولُ«: ا’ماكن المرتفعة من ا’رض.
و»الملحمةُ« معظم القتال.
4. (4769)- Hassan İbnu Atiyye, Cübeyr İbnu Nüfeyr’den, o da Resulullah
(aleyhissalâtu vesselâm)’ın Zi-Mihber denen bir sahabisinden naklen
anlatıyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki:
"Rumlarla güvenilir bir sulh yapacaksınız. Onlar arkanızda (başkalarına)
düşman olacaklar, sizler (de diğer düşmanlarınızla) savaşacak ve (Allah’ın
keremiyle) yardıma mazhar olacaksınız; ganimet elde edecek, selamete
ereceksiniz. Sonra dönüp tepelikli bir çayıra ineceksiniz.
Hıristiyanlardan biri salibi kaldıracak ve: "Salib galebe çaldı!" diyecek.
Müslümarlandan bir adam öfkelenip onu (salibi) kıracak. Bunun üzerine Rum,
(antlaşmasına) ihanet edip büyük bir savaş için toplanacak. Müslümanlar da
silaha sarılıp savaşacaklar. Allah bu orduya şehadet lutfedecek." [Ebu
Davud, Melahim 2, (4292, 4293).]
ـ4770 ـ5ـ وعن أمُّ سلَمَة زوج النبي # رَضِيَ اللَّهُ عَنْها قالت: ] قَالَ
رَسُولُ اللَّهِ # يَكُونُ اخْتَِفٌ عنْدَ مَوْتِ خَلِيفَةٍ. فَيَخْرُجُ
رَجُلٌ مِنْ أهْلِ الْمَدِينَةِ هَارباً الى مَكَّةَ فَيأتِيهِ نَاسٌ مِنْ
أهْلِ مَكَّةَ فَيُخْرِجُونَهُ وَهُوَ كَارِهٌ، فَيُبَايِعُونَهُ بَيْنَ
الرُّكْنِ وَالْمَقَامِ، وَيُبْعَثُ اليْهِمْ بَعْثٌ مِن الشَّامِ فَيُخْسِفُ
بِهِمْ بِالْبَيْداءِ بَيْنَ مَكَّةَ وَالْمَدِينَةِ. فَإذَا رَأى النَّاسُ
ذلِكَ أتَاهُ أبْدَالُ الشَّامِ وَعَصَائِبُ أهْلِ الْعِرَاق
فَيَبُايِعُونَهُ. ثُمَّ يَنْشَأُ رَجُلٌ مِنْ قُرَيْش، أخْوَالُهُ كَلْبٌ
فَيَبْعَثُ إلَيْهِ بَعْثاً فَيَظْهَرُونَ عَلَيْهِمْ وَذلِكَ بَعْثُ كَلْبٍ،
وَالْخَيْبَةُ لِمَنْ يَشْهَدْ غَنِيمَةَ كَلْبٍ. فَيَقْسِمُ الْمَالَ
وَيَعْمَلُ في النَّاسِ بِسُنّةِ نَبِيِّهِمْ وَيُلْقىَ ا سَْمُ بِجِرَانِهِ
الى ا’رْضِ، فَيَلْبَثُ سَبْعَ سِنِينَ، وَقَالَ بَعْضُ الرُّوَاةِ: تِسْعَ
سِنِينَ، ثُمَّ يَتَوَفَّى وَيُصَلّى عَلَيْهِ الْمُسْلِمُونَ[. أخرجه أبو
داود.قوله »وَيُلِقى ا سَْمُ بِجِرَانِهِ« أى يقرّ قراره ويستقيم: كما أن
البعير إذا برك فاستراح مدّ جرانه على ا’رض.
5. (4770)- Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)’ın zevcelerinden Ümmü
Seleme (radıyAllahu anhâ) anlatıyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)
buyurdular ki:
"Bir halifenin ölümü anında (ehl-i hal ve akd arasında) ihtilaf olacak. (O
zaman) Medine ahalisinden bir adam (Mehdi) kaçarak Mekke’ye gidecek. Mekke
halkından bir kısmı ona gelecek ve (fitne çıkar korkusuyla) istemediği
halde onu (evinden) çıkaracaklar. Rükn ile Makam arasında ona biat
edecekler. Onları (ortadan kaldırmak için) Şam’dan bir ordu gönderilecek.
Ordu Mekke-Medine arasındaki el-Beyda’da yere batırılacak. İnsanlar bu
(kerameti) görünce Şam’ın ebdalı ve Irak ahalisinin velileri ona gelip
biat ederler. Sonra Kureyş’ten dayıları Kelb kabilesinden olan bir adam
zuhur eder ve (Mehdi ve adamlarına) karşı bir ordu gönderir. Ama onlar bu
orduya galebe çalarlar. Bu ordu, Kelbî’nin (ihtirasıyla çıkarılmış) bir
ordudur. Bu Kelbî’nin ganimetine iştirak edemeyen zarara uğramıştır.
(Mehdi, malı taksim eder. Halk arasında peygamberlerinin sünnetini (ihya
eder ve onun) ile amel eder. İslam yeryüzünde yerleşir. Yedi yıl hayatta
kalır. -Bazı raviler dokuz yıl demiştir.- Sonra ölür ve Müslümanlar cenaze
namazını kılarlar." [Ebu Davud, Melahim 1, (4286, 4288, 4289).]
Önceki Başlık: BİRİNCİ FASIL: FİTNE PATLAK VERİNCE YAPILACAK TAVSİYE – 2
Sonraki Başlık: İKİNCİ FASIL: ZAMANLA VUKÛA GELECEK FİTNE VE HEVÂLARDAN
ZİKREDİLENLER – 2
Kütüb-ü Sitte eseri AKÇAĞ BASIM YAYIM PAZARLAMA A.Ş. izniyle sitemize
eklenmiştir.
Not:Arapça yazılarda, Lam elifler, lam ve elif şeklinde ayrı ayrı olarak
görünüyor. Ayrıca başka hatalar da olabilir. Bu açıdan okuyucularımızın bunu
dikkate almalarını istirham ederiz.
fitne hakkinda hadisler
@hmet
Fitne ile ilgili hadislerin özeti, Müslümanların onlara dikkat edip korunması, sebep olmamamsı ve uzak durması mesajı verilmektedir.
fitne ile ilgili hadisler, fitne ile ilgili hadis, kalp ile ilgili arapça hadisler