Eskisi gibi olamamak canımı yakıyor.
Kayıtsız Üye
Bir yıl kadar önce mürşidimi aramaya başladım hamdolsun buldum.. arada bir ama zevkle dinlediğim bir hocanin da mürşidiymiş. Ama ailem bırak cemaate tarikata girmemi internetten veya tv’den hocalari dinlememe bile izin vermiyordu. Kucuk yasta kapandim. Yillardir tum akrabanin konu komsunun derdi benim kapaliligim namazim kur’anim oldu. Psikolojik olarak çok baski yaptilar. Cok bunaldim daraldim. Yasim 17. Saglik meslek lisesindeyim. Onuda istemiyorum. Okulda kisa etek giyme, erkek hocalarin dersine girme, karma egitim gibi problemler; stajdada mecburen pantolon giyme ve sürekli erkek hastalara uygulama yapma konusunda problem yasiyorum. Benim istedigim bu degil. Benim ihtiyacim olan dini ilimler. Bunu yobazlik olarak dusunmeyin. resime yetenegi olan bir kisinin zorla sayisala gitmesinden daha beter bir durum. Mutlu degilim artik. Okulda artik pardesu giyiyorum erkeklerle olan muhabbetimi zaruri haller disinda kestim. Bu beni rahatlatiyor. Staji bastan beri istemiyorum. Sessiz bir kizim. Istemedigim için uygulamalara basta pek katilmadim. Surekli daldigim için soylenilenleri duymadim.. bu yuzden hastane yonetiminin de beni pek sevdigi soylenemez. Ama sonra istesemde istemesemde mecburen bitecek bu okul dedim. Insan hayatiyla ugrasiyosun bu meslekde. Dalip gitmeye unutmaya aldirmamaya hakkin yok. Bunu dunusup toparladim. Ama duygularimi toparlayamiyorum bir turlu. Eskiden beni mutlu eden seyler simdi etmiyor. Eskiden guldugum seyler guldurmuyor. Hic bisey eskisi gibi değil artik. Yasin küçük diyecekseniz biliyorum. Ama yasadiklarim çok agir geliyor bana. En ufak bir seye gunlerce oturup agliyorum. Ibadetlerimi yapiyorum hamdolsun. Ama eksigim. Cok eksigim. Cevremde benim gibi dusunen hicbir arkadaşim yok. Anlatabilecegim, beni anlayacak hiç kimse yok. Sirf erkeklerle tokalasmak istemiyorum diye pantolon giymek istemiyorum diye buyuk basortusu kullanmak istiyorum diye saymadiklari laf kalmadi. En çok canimi yakan da annem bir kere bile kizim hakli demedi. Maneviyatta yasadigim seyler beni mutlu ediyor avutuyor. Mursidim bana manen destek oluyor. Rahatliyorum. Sukrediyorum. Ama bazen farkediyorum ki gercekden bitmisim ben. Surekli agliyorum. Surekli bogazimda bir dugum. Kahrolmus gibi hissetsemde biliyorum ki bu bana Allah’in bir lutfu. Cunku her isin sonunda yalnizca Rabbin geriye kaldigini herseyin gelip gecici oldugunu anliyorum. Bu dunyanin malindan mulkunden bir beklentim yok. Cennete kavusmak Cehennemden kurtulmakda değil istedigim. Rabbimin rizasina talibim sadece. Salih bir kul hayirli bir ummet iyi bir murid olmak istiyorum. Ama bu uzuntulerim engelliyor. Napayim bilmiyorum.şuan bana destek olacak bir dosta çok ihtiyacim var sadece bunu çok iyi biliyorum. Ama herkesin derdi sevgili ders not vs olmus. Bu duruma katlanamiyorum. Dini yonden bilincim olmasaydi tek istedigim cennet olsaydi ya da namazlarim sadece farzini kilsaydim sadece ramazan orucu tutsaydim ama bunlari yasamasaydim diyorum bazen. Istemedigin biseyi yapmanin ne kadar zor oldugunu şuan çok iyi anliyorum. Beni teselli edecek fikirlere sozlere ihtiyacim var galiba. Selametle. Hayirla kalin..
Cevap: Eskisi gibi olamamak canımı yakıyor.
Darusselam
Kardeş düşüncelerin güzel iyi yoldasın Allah ayaklarını kaydırmasın.
Sana tavsiyem Nureddin yıldız hocanın kızların derdi adlı sobheti izlemen
Kızların Çağdaş Mezarlığı – Nureddin Yıldız